Pretekstem do jego wydania jest przypadająca w tym roku 150. rocznica sprowadzenia żubrów do lasów pszczyńskich. W 1865 roku książę Jan Henryk XI w zamian za 20 jeleni otrzymał od cara Rosji Aleksandra II cztery żubry.

Znaczenie pszczyńskiej hodowli dla ochrony gatunku było bardzo duże. Wystarczy powiedzieć, że wśród dwunastu założycieli współczesnej populacji gatunku, cztery to żubry pszczyńskie. O tym, jak ważne w restytucji gatunku były pszczyńskie żubry, pisze prof. dr hab. Wanda Olech, prezes Stowarzyszenia Miłośników Żubrów i przewodnicząca grupy specjalistów ds. żubra, powołanej przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody.
Potomstwo żubrów pszczyńskich, zwłaszcza Planta i Plebejer, odegrało najważniejszą rolę w zachowaniu żubra wśród żywych zwierząt na świecie. Przyszłość historycznej linii pszczyńskiej stoi dzisiaj pod znakiem zapytania. Co zrobić, aby tak zasłużona hodowla przetrwała? Zastanawia się nad tym w tekście „Żubr - ocalony od zagłady” Jerzy B. Parusel, m.in. autor publikacji „Żubry pszczyńskie”.
W numerze również sylwetka księcia Jana Henryka XI i okoliczności sprowadzenia żubrów do lasów pszczyńskich, historia Zygfryda, który regularnie po opuszczeniu stada „stołował się” w gospodarstwie państwa Komrausów, a w lutym 1941 roku został wywieziony do lasów pod Berlinem jako prezent urodzinowy dla marszałka III Rzeszy Hermanna Göringa.
O historii hodowli żubrów na ziemi pszczyńskiej wiele również mówią zdjęcia z rodzinnego albumu Mieczysława Hławiczki, który od wielu lat jako lekarz weterynarii dba o zdrowie i dobrą kondycję pszczyńskich żubrów. Wcześniej, od marca 1948 roku do połowy lat siedemdziesiątych, opiekował się nimi jego ojciec.
To już drugi numer „Głosu Pszczyńskiego” z podtytułem Historia. Pierwszy ukazał się w roku ubiegłym i był poświęcony m.in. setnej rocznicy wybuchu I wojny światowej.