Okiem pisarza
Tak, przydałaby się taka książka w domowej bibliotece, by móc w dowolnym czasie otworzyć i raczyć się słowem zapisanym na kartkach tego dziennika. Zachwycić się sposobem opisywania uroków francuskiej prowincji oglądanej podczas rowerowej podróży autora, relacjami z czytanych lektur, oglądanych spektakli teatralnych, filmów czy wystaw. Kultura europejska stanowi tło do obserwacji zwykłych ludzi na prowincji i w samym Paryżu, w którym autor mieszkał z żoną w latach II wojny.
Dzienniki prowadzone językiem giętkim, elastycznym, lekkim, są jasnym przekazem myśli, spostrzeżeń, refleksji. Zapiski dotyczą czasów trudnych okupowanej Francji w latach 1940 - 1944, przy czym autor poddaje ostrej krytyce stosunek Francuzów do okupanta, ich podporządkowanie się bez walki Niemcom, podkreśla narodowe wady i postawy moralne. Boleje też nad przywarami Polaków, takimi jak niepotrzebny, według niego w wielu wypadkach, heroizm, fanfaronada, hurra patriotyzm i inne, które prowadzą niejednokrotnie do niepowetowanych strat w życiu politycznym, społecznym, strat nie do odrobienia. Rozważania o wojnie kończy gorzkim stwierdzeniem, że Polacy w zamian za swoje poświęcenie i walkę na rzecz aliantów czy Rosji, otrzymali, przy akceptacji krajów zachodnich, lata życia w państwie podporządkowanym totalitarnej ideologii komunizmu.
Andrzej Bobkowski ur. w 1913 roku w Wiener Neustadt w Austrii, gimnazjum ukończył w Krakowie, studia w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie. W marcu 1939 roku wyjechał do Francji, gdzie w czasie wojny, jak i po, pracował na rzecz polonijnych organizacji. W 1948 roku opuścił wraz z żoną Francję i zamieszkał w Gwatemali, gdzie zmarł w 1961 roku. W Polsce w okresie PRL-u jego twórczość znana była nielicznym, dziś jak pisze recenzent, „nikt już nie ma wątpliwości, że ten przez lata niedoceniany prozaik i eseista jest jednym z najwybitniejszych polskich pisarzy XX wieku.”
Andrzej Bobkowski: Szkice piórkiem. Wyd. CiS. Warszawa-Stare Groszki 2014. Wyd. II.
powrót