Opublikowany przeze mnie w 2015 roku na łamach „Głosu Pszczyńskiego” cykl sześciu artykułów poświęconych rodzinie Finków z Pszczyny nie wyczerpał tematu, a wielu jej członków zostało tam jedynie wspomnianych. Jedną z takich wzmiankowanych osób był Walter Fink, którego losy związane są z tragedią niemal 1 200 żydowskich uciekinierów z Europy, którzy w latach 1939-1942 próbowali przedostać się do Palestyny w ramach akcji znanej dzisiaj jako „transport Kladovo”.

Walter Fink urodził się 17 czerwca 1909 roku w rodzinnym domu przy Bahnhofstrasse 18 (obecnie ul. Dworcowa 2) w Pszczynie jako najmłodsze dziecko kupca i destylatora Maxa Finka (1877-1932) i Elli z domu Hausdorf (1884-1928). Miał troje starszych braci: zmarłego w niemowlęctwie Hansa Louisa (1905), Manfreda (1906-1945) i Heinza (1908-1985).
30 marca 1912 roku, mając niespełna trzy lata, Walter wraz z rodzicami, rodzeństwem i babcią Rosalią przeprowadził się z Pszczyny do Bytomia. Zanim na stałe osiadł w Berlinie, gdzie był kupcem, pomieszkiwał jeszcze w Gogolinie, Wrocławiu i Opolu. Zgodnie z relacją brata Heinza znajdującą się w Instytucie Yad Vashem w Jerozolimie, jego żoną była Dorothea z domu Tschuschke, o której niestety nie udało się ustalić więcej informacji.