Werner Weissenberg był jedynym synem kupca Leopolda Weissenberga i jego żony Else z domu Bloch, których losy przedstawiłem w czterech artykułach opublikowanych na łamach „Głosu Pszczyńskiego”. W tym numerze opisuję jego życie od wstąpienia do armii brytyjskiej aż do śmierci w roku 1990.

Po opuszczeniu obozu Kitchenera, Werner zaciągnął się do Korpusu Pionierów, formacji armii brytyjskiej powstałej w 1939 roku, której zadaniem było wykonywanie lekkich zadań inżynierskich. W tym czasie zamieszkał na plebanii w miejscowości Hardraw w hrabstwie North Yorkshire u wielebnego Johna Steele, który wraz ze swoją żoną i dziećmi stali się dla niego namiastką utraconej rodziny i wsparciem w trudnych chwilach.
W tym czasie Werner utrzymywał jeszcze listowny kontakt z pozostałymi w Gliwicach matką i babką, który jednak urwał się w maju 1942 roku, kiedy to obie kobiety zostały deportowane do obozu Auschwitz-Birkenau, gdzie zostały zgładzone w komorze gazowej.