Losy rodziny Finków - Louis Fink
Rodzina Finków osiadła na ziemi pszczyńskiej w drugiej połowie lat 30. XIX wieku, a jej protoplastą był Hirschel Fink, wieloletni karczmarz w Miedźnej. W tym artykule przedstawiam losy członka drugiej generacji rodu - Louisa Finka.
Louis Fink urodził się 20 listopada 1840 roku w Miedźnej, jako drugie dziecko, ale pierwszy syn miejscowego karczmarza Hirschela Finka (1815-1887) i Johanny (Handel) z domu Schutz (1818-1894), których losy zostały opisane w poprzednim numerze gazety.
W chwili urodzenia nadano mu imię Loebel, które jest niemiecką formą hebrajskiego imienia Jehuda. Imię to składa się z właściwej części: Loeb - od Löwe - czyli lew (symbol pokolenia biblijnego Jehudy) oraz charakterystycznej końcówki -el. Dopiero z czasem, w wyniku postępującej asymilacji, przyjął imię Louis, które jest francuską formą imienia Ludwig. Druga połowa XIX wieku to w Niemczech czas niesłabnącej mody na wszystko co francuskie, stąd tego typu imiona.
Pierwszą żoną Louisa została Anna Simon, pieszczotliwie zwana Nanni, urodzona 25 grudnia 1844 roku, córka karczmarza Marcusa Simona (1818-1889) i Handel z domu Adler (1923-1895). Para zawarła rytualny ślub w obrządku mojżeszowym pomiędzy 1866 a 1867 rokiem, jednak nie zdążyli dokonać jego urzędowej rejestracji ze względu na przedwczesną śmierć Anny, która zmarła 28 maja 1867 roku w Pszczynie. Stąd, zgodnie z prawem niemieckim, oficjalnie nigdy nie byli małżeństwem, a Anna nie miała prawa do używania nazwiska swojego męża. Jednak prawo żydowskie traktowało ich jako małżonków, a na nagrobku Anny na pszczyńskim cmentarzu żydowskim widnieje nazwisko Fink.
Drugą żoną Louisa została młodsza siostra Anny - Rosalie, urodzona 21 lutego 1849 roku w Pszczynie. Ślub odbył się rok po śmierci pierwszej żony, a jego rejestracji dokonano 23 czerwca 1868 roku. Para doczekała się dziewięciorga dzieci: Isidora (1868-1942), Eduarda (1869-1872), Emanuela (1871-1942), Nanny (1873-1940), Siegfrieda (ur. 1874), Berthy (ur. 1875), Maxa (1877-1932), Hedwig (ur. 1878) i Margarethe (ur. 1880).
Louis Fink w budynku przy ulicy Dworcowej 2 (Bahnhofstrasse 18) w Pszczynie otworzył swój własny interes - destylarnię z wyszynkiem, a stosowne pozwolenie na jego prowadzenie otrzymał od władz policyjnych 14 października 1868 roku. Budynek został nabyty 4 grudnia 1868 roku specjalnie dla rodziny Finków przez Marcusa Simona. Zgodnie z księgą katastralną, na posesji znajdował się budynek mieszkalny, niewielki dziedziniec wraz z szopami na drewno i węgiel oraz silos zbożowy z osobnym mieszkaniem.
Wyszynk obejmował cały parter budynku frontowego, gdzie znajdowały się trzy sale do dyspozycji gości, kuchnia oraz klatka schodowa na piętro, gdzie mieszkali gospodarze. Po śmierci Simona i załatwieniu wszelkich formalności prawnych, budynek 29 lipca 1892 roku przeszedł na własność Rosalie Fink.
Dzięki zachowanym nielicznym reklamom opublikowanym na łamach pszczyńskiej prasy oraz w pszczyńskich księgach adresowych możemy poznać ofertę Louisa Finka. Zachęcał on do zakupu zarówno w ilościach hurtowych, jak i detalicznych wytwarzane na miejscu rumy, koniaki, likiery, spirytus i bezalkoholowe soki owocowe.
Oprócz pracy zawodowej angażował się w działalność na rzecz społeczności żydowskiej. W latach 1875-1881 był zastępcą, a w latach 1888-1896 członkiem Rady Reprezentantów Gminy Synagogalnej w Pszczynie.
Louis Fink zmarł w Pszczynie po długiej chorobie 6 kwietnia 1896 roku. Jego pogrzeb odbył się 8 kwietnia na miejscowym cmentarzu żydowskim.
Sławomir Pastuszka
Opracowano na podstawie zasobów Archiwum Państwowego w Pszczynie
powrót