Dzieje budynku Publicznego Gimnazjum nr 1 (część pierwsza)
W 1935 roku oddano do użytku nowy gmach szkolny przy ówczesnej ulicy Sienkiewicza. Był to dwupiętrowy budynek w kształcie podkowy, na elewacji południowego skrzydła widniała płaskorzeźba ze znakami zodiaku. Do wybuchu wojny znajdowała się w nim siedmioklasowa prywatna szkoła z niemieckim językiem nauczania.
Podczas niemieckiej okupacji w budynku znalazły swoje miejsce dwie szkoły. 19 września 1940 roku otwarto Powiatową Szkołę Zawodową z oddziałami w Mikołowie (05.12.1940) oraz Tychach (06.12.1940). Kierownikiem szkoły został prof. Hermann, który uznał, że pszczyński budynek szkoły jest najładniejszy. Struktury szkoły budowano od podstaw. Wszystkie trzy placówki borykały się z problemami lokalowymi. Brakowało m.in. klas szkolnych, własnych kuchni, pracowni do szycia, pomieszczeń gospodarczych, pokoi nauczycielskich oraz pracowni z maszynami do pisania. W pszczyńskiej placówce wynikało to z faktu, iż mieściła się tu również szkoła rolnicza.
W Powiatowej Szkole Zawodowej uczono na trzech kierunkach: rzemiosło, kupiectwo i gospodarstwo domowe. Nauka trwała trzy lata. W szkole na stałe znajdowali się nauczyciele uczący rzemiosła i kupiectwa, z kolei lekcji językowych udzielał nauczyciel szkoły podstawowej w niepełnym wymiarze godzin. Ze względu na trwającą wojnę występowały braki w kadrze nauczycielskiej. Uczniowie podzieleni byli na dwie klasy: A i B. Do klasy A przydzielano uczniów, którzy język niemiecki mieli opanowany w stopniu dobrym lub dostatecznym w mowie i piśmie. Natomiast do klasy B kierowano uczniów, którym język niemiecki sprawiał kłopot.
Pszczyński oddział szkoły obejmował Pszczynę, Starą Wieś, Łąkę, Wisłę Wielką, Wisłę Niemiecką, Porębę, Mizerów, Brzeźce, Studzionkę, Kobielice, Radostowice, Kryry, Czarków, Piasek, Kobiór, Jankowice, Studzienice, Międzyrzecze, Bojszowy, Świerczyniec z Nowymi Bojszowami, Wolę, Goczałkowice, Ćwiklice z Rudołtowicami, Miedźnę z Grzawą, Frydek z Gilowicami i Górę.
Drugą placówką w budynku była szkoła rolnicza. Umieszczona tylko tymczasowo, ponieważ planowano budowę nowej siedziby. Prowadzono w niej kursy dla chłopców i dziewcząt z powiatu pszczyńskiego. Pierwszy kurs rozpoczął się 26 listopada 1940 roku i trwał do końca marca 1941 roku. Brało w nim udział 35 chłopców i 24 dziewczyny. Kursantki podczas trwania kursu mieszkały w dwóch prowizorycznie umeblowanych klasach szkolnych. Nauka w szkole oraz wspólne mieszkanie miało na celu przygotowanie do prowadzenia gospodarstw rolnych.
Zajęcia odbywały się tylko w godzinach porannych i uczyły pracy w domu, kuchni oraz szycia. Kurs podzielono na dwa kierunki: żona rolnika w domu i zagrodzie oraz żona rolnika w rodzinie i narodzie. Pierwszy kierunek miał przygotować dziewczyny do radzenia sobie w domu, kuchni, stajni i ogrodzie. Zajęcia z tego działu obejmowały naukę gotowania i żywienia, prace domowe (troska o dom, pranie, praktyczna obsługa urządzeń domowych), szycie (prostej bielizny, naprawa odzieży, przeróbka starej odzieży na nową), prace w obejściu (karmienie bydła, przeróbka mleka, hodowla świń i drobiu), prace w ogrodzie. Na drugim kierunku praca na gospodarstwie była tylko dodatkiem do pracy wykonywanej na rzecz rodziny. Obejmowała opiekę zdrowotną, opiekę nad dziećmi i rodziną oraz pracę dla narodu.
Justyna i Damian Okrętowie
Materiały i zdjęcia zbiory własne.
powrót