W pszczyńskich szkołach na przestrzeni lat pracowało wielu nauczycieli, którzy pełnym pasji zaangażowaniem w proces dydaktyczny ciepło zapisali się w pamięci swoich uczniów, a pozaszkolną aktywnością odnieśli zasługi na różnych polach życia społecznego. Sylwetki kilku z nich - wyboru dokonano w sposób subiektywny - zostaną przybliżone w kolejnych wydaniach „Głosu Pszczyńskiego”. Dziś prezentujemy postać Alfreda Jesionowskiego, nauczyciela Państwowego Gimnazjum im. Bolesława Chrobrego.

Alfred Jesionowski urodził się 27 stycznia 1902 roku w Mogilnie w Wielkopolsce w rodzinie nauczyciela gimnazjalnego Wojciecha i Marii z domu Mensch. Po ukończeniu w 1920 roku Gimnazjum Jana Kasprowicza w Inowrocławiu, rozpoczął studia romanistyczne i germanistyczne na Uniwersytecie Poznańskim, które zakończył złożeniem egzaminów końcowego i pedagogicznego kolejno w latach 1927 i 1928. Wydłużony tryb studiów był wynikiem podjęcia w ich trakcie pierwszej pracy zarobkowej na stanowisku urzędnika bankowego. W grudniu 1925 roku został zatrudniony w Wyższej Szkole Miejskiej w Lublińcu, przekształconej później w Państwowe Gimnazjum im. Adama Mickiewicza, przenosząc się tym samym na Śląsk i wiążąc z tutejszym środowiskiem inteligenckim. Od razu zaangażował się w działalność pozalekcyjną i pozaszkolną: został opiekunem I Męskiej Drużyny Harcerskiej im. Tadeusza Kościuszki działającej przy gimnazjum, przewodniczył powiatowemu zarządowi Związku Obrony Kresów Zachodnich w Lublińcu, a w 1932 roku pełnił krótko funkcję kierownika Pierwszej Śląskiej Bursy Gimnazjalnej im. ks. Konstantego Damrota w tym mieście. Równocześnie brał aktywny udział w działalności Polskiego Koła Neofilologów na Śląsku, zostając jego wiceprezesem.
W październiku 1932 roku Alfred Jesionowski został przeniesiony do pracy w Państwowym Gimnazjum w Mikołowie. W grudniu tego samego roku - jak przewidywało obowiązujące wówczas prawo - po trzech latach pracy w charakterze nauczyciela stałego, przyznano mu tytuł profesora. W Mikołowie pracował jedynie kilka miesięcy. W sierpniu 1933 roku na własną prośbę został przeniesiony do Państwowego Gimnazjum im. Bolesława Chrobrego w Pszczynie. Uczył tutaj trzech języków: polskiego, francuskiego i niemieckiego.

Jarosław Zawisza