Przypadająca w tym roku 50. rocznica utworzenia Zespołu Szkół Zawodowych nr 1 w Pszczynie (obecnie Powiatowy Zespół Szkół nr 1 im. Generała Józefa Bema) skłania do przyjrzenia się historii innej placówki, która w budynku przy ul. Poniatowskiego (dawniej Stawowej) miała swoją siedzibę w okresie międzywojennym. Mowa o Miejskim Liceum, a od 1928 roku Gimnazjum Żeńskim im. św. Jadwigi.

Liceum zostało powołane z inicjatywy społecznej w roku 1923 i przeznaczone wyłącznie dla dziewcząt (chłopcy kształcili się w gimnazjum państwowym, od 1925 roku noszącym imię Bolesława Chrobrego). Organizacja i utrzymanie szkoły spoczęły w rękach miasta. Na siedzibę placówki przeznaczono budynek z 1905 roku, zajmowany wcześniej przez niemiecką wyższą szkołę dla dziewcząt. Obiekt składał się z pięciu sal lekcyjnych, ponadto dwa pomieszczenia służyły jako sale gimnastyczna i konferencyjna, a w kolejnym umieszczono kancelarię dyrekcji. Z uwagi na trudności lokalowe na dodatkowe sale lekcyjne zaadaptowano dwie z czterech ubikacji na poddaszu. Pozostałe przeznaczono na mieszkanie tercjanki (woźnej). Z uwagi na brak pracowni przedmiotowych, uczennice korzystały z wyposażenia sąsiednich placówek: na zajęcia z fizyki i chemii uczęszczały do sąsiedniej szkoły powszechnej, która udostępniała dla nich także boisko, z kolei lekcje biologii odbywały w pracowni należącej do pobliskiego gimnazjum męskiego. Gmach szkolny ogrzewano za pomocą pieców kaflowych, a oświetlano lampami gazowymi. Budynek nie był skanalizowany. Uczennice i nauczyciele korzystali z drewnianych ustępów znajdujących się na podwórzu.

Jarosław Zawisza