Przyczynki do powstań śląskich (6)
Po szybkim stłumieniu I powstania śląskiego konflikt narodowościowy na Górnym Śląsku tylko się zaostrzył. Wielu powstańców, w obawie przed represjami, musiało ratować się ucieczką do Polski, z kolei ci, którzy pozostali i zaangażowali się w działalność Polskiego Komisariatu Plebiscytowego czy też na różne sposoby włączyli się w propolską agitację wobec zbliżającego się terminu plebiscytu, stali się obiektem atak
Wypadki przywołane w poniższej relacji przenoszą nas do połowy roku 1920, a więc na chwilę przed wybuchem II powstania śląskiego. Nastroje po obu stronach sporu - polskiej i niemieckiej - sięgały wówczas granicy, za którą czekało chyba już tylko rozwiązanie siłowe. Lato 1920 roku nie było dla Polaków czasem spokojnym. Państwo polskie musiało stawić czoło atakowi wojsk bolszewickich. Od wyniku tego starcia zależały losy młodego, dopiero kształtującego się organizmu państwowego. Z innymi problemami, choć w najgłębszej swej istocie również dotykającymi sfery „być albo nie być”, musieli zmagać się propolscy mieszkańcy Górnego Śląska. Im bliższy był czas planowanego plebiscytu, który miał rozsądzić o przynależności tych ziem, tym kampania plebiscytowa przybierała coraz ostrzejszy ton.
Komentarz i opracowanie: Jarosław Zawisza
powrót