Muzeum Zamkowe w Pszczynie nieprzerwanie od wielu lat prowadzi działania mające na celu przywrócenie pierwotnego wyglądu wnętrz zamku i jego otoczenia. Rozpoczęte w roku 1989 rekonstrukcje wnętrz zamkowych zostały docenione i uhonorowane 12 lutego 1995 roku dyplomem i plakietą Europa nostra za „pieczołowite odtworzenie wnętrz zamku z ich wyposażeniem, oparte na wnikliwych historycznych badaniach, które przywróciły blask początku XX wieku”.

Obecnie istniejące tarasy zamkowe powstały w czasie ostatniej przebudowy zamku pszczyńskiego w latach 1870-1876. Wzniesiono je od północy i zachodu i otoczono kamienną balustradą, na której ustawiono żeliwne wazy i lampy, całość wsparto na boniowanym murze oporowym. Taras północny z szerokim podjazdem otwartym na park podkreślił dominującą funkcję elewacji północnej i znajdującego się w niej głównego wejścia do zamku, natomiast boczny taras zachodni połączony został ze znajdującą się poniżej łąką kamiennymi schodami.
W latach 2006-2007 zrealizowano projekt „Renowacja kompleksu zamkowego w Pszczynie, etap I. Renowacja elewacji i tarasów zamkowych”, mający na celu przywrócenie dawnego wyglądu zewnętrznego otoczenia zamku. Projekt obejmował renowację elewacji, tarasów i otoczenia zamku, w tym: konserwację i renowację elementów kamiennych, tynków, muru ceglanego, blaszanych dekoracji dachu, stolarki okiennej i drzwiowej oraz dekoracyjnych elementów metalowych balustrady tarasów, renowację systemu odwodnienia, kamiennej balustrady, muru oporowego, kamiennych schodów, żeliwnych figur lwów, waz i latarni, wykonanie nowej nawierzchni oraz rekonstrukcję zieleni i ogrodzenia.

Zakończeniem prac wokół otoczenia zamku był „Projekt ukształtowania zieleni na tarasach Muzeum Zamkowego w Pszczynie z uwzględnieniem wyglądu tarasów z okresu początku XX wieku” zrealizowany w latach 2008-2011. Po przeanalizowaniu zachowanych źródeł ikonograficznych przygotowano projekt zieleni na tarasach zamkowych, obejmującej partery ogrodowe korespondujące z istniejącą wcześniej od strony południowej zamku zielenią. Na tarasach i w ich otoczeniu pojawiły się azalie, różaneczniki, róże, cisy, irgi, bukszpany. Szczególne miejsce zajmuje róża Daisy - ceniona wśród ogrodników i miłośników kwiatów. Róża ta ma białe płatki, wnętrze zaś różowe i żółte. W roku 1911 ogrodnik Peter Lambert z Trewiru dedykował tę odmianę pszczyńskiej księżnej Daisy von Pless.

Celem wszystkich zrealizowanych działań było przywrócenie zamkowi wyglądu z początku XX wieku, dzięki czemu nastąpiło harmonijne scalenie ekspozycji muzealnej z otoczeniem zewnętrznym.
Katarzyna Masny


Dofinansowano ze środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony
Środowiska i Gospodarki Wodnej w Katowicach
,,Treści zawarte w publikacji nie stanowią oficjalnego stanowiska organów Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Katowicach"